تهی دستی در شهر های ایران از نگاهی دیگر
•
فره ورتیش دومین پادشاه ایران از دودمان مادها و فرزند دیاکو بود .
بامدادان بر دیوار دژ کاخ فراز آمده به خانه های مردم هگمتانه می نگریست.در پای دیوار زنی رادید که
بر خاک های پای دژ خوابیده است به دیده بان گفت این زن در اینجا چه می کند ؟
دیده بان گفت بسیاری از شبها زنها در پای دژ می خوابند چون اینجا امنیت هست و کسی آنها را آزار
نمیدهد.بسیاری از آنها بیوه اندو یا همسرانشان در جنگ کشته شده اندو یا بیماری جانشان را گرفته .
فره ورتیش رایزن پیرش را خواست و جریان را برایش باز گو نمود و به او گفت قدرت فرمانروا تنها درایجاد
امنیت در مرز ها نیست مردم هم باید امنیت جانی و هم ادامه زندگی داشته باشند. دستور داد چهارصد
اسب از داشته های فرمانروایی را فروختند و با آن ساختمانی در کنار کاخ خویش بنانمود برای زنان و
مردان تنها و دردمند . روزی سه وعده غذا به آنها داده می شد . بی پناهان را پس از نگهداری تشویق
به زندگی و فعالیت های شرافتمندانه می کردند.
ارد بزرگ اندیشمند و متفکر برجسته کشورمان می گوید: آزادگان تهی دستی را ننگ می دانند و نه
تهی دستان را.
پادشاه ایران فره ورتیش دستور داد در تمام شهرهای ایران چنین ساختمانهایی ساخته
شود و یکی از هنجارهای اصلی این برج ها این بود که نام و نشانی از آمدگان نمی پرسیدند.